Hulde aan de Arbeid

In de inleiding tot het programmaboekje zet Grootjans de doelstellingen van de feestavond op een rij: het huldigen van bestuursleden die al tientallen jaren meedraaien binnen liberale verenigingen, de kiesstrijd voor de gemeenteraadsverkiezingen van 12 oktober 1964 ‘op een indrukwekkende manier’ inzetten en ten slotte ‘het vooruitstrevend karakter van onze partij […] onderstrepen’.

Bij de organisatie van het feest worden kosten noch moeite gespaard. Via het Antwerps stadsbestuur regelt de arrondissementsfederatie voor 500 frank de huur van de Handelsbeurs in de Lange Nieuwstraat (de oorspronkelijk gevraagde Stadsfeestzaal op de Meir was niet meer vrij). De stad zorgt ook voor twee spandoeken in het straatbeeld. De liberale kranten Het Laatste Nieuws, De Nieuwe Gazet en Le Matin worden aangeschreven met de vraag hun lezers op de hoogte te stellen van het feest. De toegang is vrij en kosteloos voor iedereen, maar enkel op reservatie.

Het Showorkest van Leo Martin moet de avond de nodige feeststemming geven, samen met André Gerlo en Chris Sent (zang), Yvonne Verbeeck, Gaston Berghmans en Jaak De Voght (sketches) en Ann Kristal (ballet).

Het hele gebeuren wordt gefinancierd door onder andere de advertenties in het programmaboekje. Antwerpse bedrijven als De Nieuwe Gazet, Metrofina, Drukkerij Frans Jacobs, de Agence Maritime Internationale, Autocars De Duinen, Brouwerij Van Alken en de Flandriaboten plaatsen een advertentie aan 750 frank voor een volledige pagina en steunen zo openlijk de PVV-avond. Bij de aanmaak van het programma verliest de arrondissementsfederatie ook de ledenwerving niet uit het oog: op de achterkant staat een formulier om aansluiting te vragen bij de PVV.

In zijn toespraak zet nationaal voorzitter Omer Vanaudenhove het eerder door Grootjans aangehaalde ‘vooruitstrevend karakter’ van zijn partij in de verf. Volgens Het Laatste Nieuws doet hij een ‘oproep gericht tot samenhorigheid onder alle bevolkingslagen’. Als oppositieleider beschuldigt hij de rooms-rode regering van Theo Lefèvre de samenhorigheid te ondermijnen: ‘nooit tevoren is de ontevredenheid zo groot geweest, zowel bij loon- en weddetrekkenden als bij de zelfstandigen’, ‘men heeft thans een keerpunt bereikt, dat tot bezinning moet aanzetten’. Vanaudenhove ziet een oplossing in de overtuiging ‘dat het algemeen welzijn de solidariteit onderstelt van iedereen, van de arbeiders, de bedienden, de landbouwers, het kaderpersoneel en de zelfstandigen‘ en in het ‘nader tot elkaar groeien […] van kapitaal en arbeid, die beiden afzonderlijk niets vermogen’. De PVV wil geen partij zijn van klassenstrijd, maar van klassensamenhorigheid.