Onze website gebruikt cookies om je surfervaring te verbeteren. Om deze website optimaal te gebruiken vragen we je om akkoord te gaan met ons gebruik van cookies.
Boegbeelden
De liberale beweging telt vele gezichten. Hier vind je biografische informatie over mannen en vrouwen die het liberalisme in België vorm hebben gegeven. De namen van de boegbeelden komen naar voren in de Atlas en het Magazine.
Paul Voituron
Paul Voituron, Gent, 14.2.1824 – Gent, 12.2.1891
Advocaat; gemeenteraadslid (1864-1869, 1872-1875, 1882-1887) en schepen (1867-1869, 1882-1887) in Gent; secretaris Société Huet.
Paul Voituron studeert rechten aan de Gentse universiteit, en sluit zich in die periode aan bij de Société Huet, een discussieclub van sociaal progressieve liberalen. Hij wordt secretaris van dit genootschap en legt de geschiedenis ervan vast in een gedetailleerd verslagboek van bijna tweeduizend bladzijden. In 1851 studeert hij af en wordt hij advocaat. Met zijn kleine magere gestalte – de Franse schrijver Victor Hugo omschrijft hem als “l’homme au souffle puissant” – slaagt hij er nooit in om een pleiter met aanzien te worden, maar hij compenseert dit door zijn grote dossierkennis en zijn eruditie als auteur van kritische werken over tal van onderwerpen.
Voituron sluit zich aan bij de Liberale Associatie en is gemeenteraadslid te Gent van 1864 tot 1869 en van 1872 tot 1875. Burgemeester Charles de Kerchove neemt hem in 1867 op in zijn schepencollege, waar hij bevoegd wordt voor onder meer Openbare Werken en Volksgezondheid, twee sleuteldepartementen. Zijn rechtlijnigheid en beginselvastheid, ook naar zijn liberale collega’s toe, valt niet altijd in even goede aarde en in 1869 verdwijnt hij voor korte tijd uit de politiek. In 1872 keert hij terug aan het hoofd van de progressieve en hevig antiklerikale vleugel van de Associatie. Onder het goedkeurend oog van de vrijmetselaarsloge La Liberté die hij in 1866 had helpen oprichten, sticht hij in 1874 de Gentse Progressistenkring.
Ook op nationaal vlak maakt Voituron naam. Hij publiceert zijn ideeëngoed - van gratis en verplicht onderwijs tot algemeen stemrecht - in talloze pamfletten en krantencommentaren. De progressistische nederlaag bij de Gentse gemeenteraadsverkiezingen van 1875 doet hem echter weer aansluiting zoeken bij de gematigden waardoor de progressistische beweging tijdelijk wordt onthoofd. In 1882 wordt Voituron opnieuw gemeenteraadslid en schepen. Tot 1887 is hij verantwoordelijk voor het departement Financiën en dit keer oogst hij alle lof voor zijn beleid. De heropleving van de progressisten in 1884 gaat aan Voituron voorbij.
Hij overlijdt in 1891 en wordt begraven op de Westerbegraafplaats. Voituron, die vrijgezel was gebleven, schenkt bij testament zijn belangrijkste bezit, zijn omvangrijke en unieke bibliotheek, aan de universiteit. Zijn sobere arduinen grafmonument, dat hij in 1885 liet ontwerpen en plaatsen voor zichzelf en zijn zus Virginie, is een van de duidelijkste voorbeelden van maçonnieke grafcultuur op de Gentse Westerbegraafplaats.